Doorgaan naar hoofdcontent

2 maanden

Het duurde twee maanden tot ik deze middag eindelijk het telefoonnummer van het ziekenhuis induwde.

- Met de afsprakendienst van het ziekenhuis.

- Goedendag, u spreekt met Karen. Ik had graag mijn afspraak met dokter Endocrinoloog voor 17 mei geannuleerd.

- Mag ik uw geboortedatum aub?

- 6 augustus 89

- En uw achternaam?

- *gaat dat hier natuurlijk niet schrijven*

- Oke dank u wel mevrouw. Oke de afspraak is geannuleerd. Was dat alles mevrouw?

- Ja dank u wel.

- Oke dan wens ik u nog een fijne dag en een prettig weekend.

- Hetzelfde voor u.

En toen legde ik met een grote glimlach de telefoon neer. Ik stelde het 2 maanden uit. Uiteindelijk was dit maar een 5 minuten durende telefoongesprek. 🤦
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Na regen komt zonneschijn

"Mama, ik heb het gevoel dat mijn leven te goed gaat op dit moment. Alles gaat zo goed, alles zit mij zo goed mee, dat ik bang ben dat er iets ergs gebeurd en ik terug bij af ben." Karen - 07/06/2021 Twijfels. Verspreid over meerdere jaren, liet ik bij verschillende mensen, die nauw aan mijn hart liggen, weten dat ik twijfels had. Over de relatie. Ook aan hém. Maar elke keer borg ik de twijfels weer weg. "Het is een inbeelding Karen. Je moet zo niet denken." Begin dit jaar staken de twijfels weer op. Erger deze keer. Daar zat 2020 voor iets tussen. Ik had dat jaar meer conversaties gevoerd met mensen online dan dat ik met hém praatte. Onze gesprekken gingen meestal over koetjes en kalfjes, terwijl bij de mensen online het soms heel diepzinnig ging. Het was helemaal anders. We zitten op een ander niveau. Ook de verhalen van mijn zussen, die zo liefdevol vertellen over hun echtgenoten dat die hun verrassen met briefjes in brooddozen of in huis. Die ten huwelijk gevraa
Een reactie posten
Meer lezen

Hulp inschakelen?

Afgelopen zondag waren mijn schoonouders op bezoek. Tot het moment dat ze aankwamen, had ik er weinig zin in. Maar dat heb ik de afgelopen jaren vaak gehad wanneer we bezoek gingen ontvangen. Plannen maken in een goede bui en achteraf denken: ooh ik wil helemaal niet sociaal doen. Oeps. Klein beetje gesproken tot mijn schoonmoeder plots begon: "Karen hoe gaat het met je?" Ik reageerde er gewoon normaal op waarna ik merkte dat ze moed verzamelde. "Ja ik vraag het maar, omdat ik echt met je inzit maar het niet durfde te vragen omdat ik merkte dat je er niet graag over spreekt. Alleen merk ik nu aan je dat je echt wel beter in je vel voelt." En toen op dat moment besefte ik dat ik me inderdaad wel veel beter in mijn vel voel. Ja er zijn momenten dat het minder gaat, maar over het algemeen gaat het goed. Ik flirt momenteel met een gewicht dat al gemakkelijk 10 jaar geleden is dat ik nog op de weegschaal heb zien staan. Ik heb ook aangegeven aan de overheid dat ik de kom
2 reacties
Meer lezen

Een lachend gezichtje

Geen idee of ik dit hier eigenlijk moet delen, maar ik doe het wel. Want het is voor mij een heel belangrijk onderdeel van al wat er de afgelopen jaren is gebeurd. Ik heb de afgelopen jaren redelijk wat ovulatietesten gekocht en gebruikt gehad. Nieuwsgierig. Of ik ooit een positieve test zou hebben. Nieuwsgierig of ik wel ovuleerde. Nieuwsgierig wanneer ik ovuleerde. Gewoon nieuwsgierig.  Heel wat jaren en testen later, heb ik afgelopen week mijn allereerste positieve test gehad. De dag ervoor viel het mij op dat ik meer afscheiding had dan normaal. Als ik het niet zou vergeten, zou ik de ochtend nadien een test doen. Maar ik ken mezelf, dan moet ik 's ochtends dringend naar de wc en vergeet ik het. Tot ik die ochtend wakker werd, gevoelige borsten. Heel gevoelig. Onmiddellijk dacht ik aan de afscheiding van de dag ervoor. Ik ging naar de wc, nam een test en eigenlijk vrij snel kreeg ik een resultaat. Het was de allereerste keer dat ik een positieve ovulatietest had. Die smile op h
1 reactie
Meer lezen