Rust zacht

Afgelopen maand kregen mijn man en ik te horen dat zijn grootvader, langs vaderskant, was opgenomen in het ziekenhuis. Het ging niet heel goed. Het leek er op dat hij begon op te geven na maanden vechten met zijn gezondheid. Zaterdag 21 maart kregen we telefoon dat de kinderen zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moesten komen. Enkel de kinderen, geen aangetrouwde kinderen. Want, corona... Om 15u kregen we dan een bericht van zijn ouders dat Vava gestorven was. Een grote man. Een beer. Een lang leven achter de rug. Geleefd in Congo. Vertrokken uit Congo. De grote teddybeer van de familie.

Vorige week dinsdag vernamen we dat mijn man zijn grootmoeder, langs moederskant, koorts had. Ze werd als corona positief beschouwd. Het ging stilletjes aan minder goed met haar. Ze begon wel minder te eten en drinken. Tot ze daar mee stopte. Gisteren besloten ze om haar een pijnstilling te geven en gaven de dokters haar maar 12 tot 48u te leven. Deze ochtend kregen we dan bericht dat ze rustig is heen gegaan. Een fiere dame. Trots op haar kinderen. 6 meisjes. Trots op haar klein en achterkleinkinderen. Bij de boerinnenbond gewerkt. Heel gekend in haar dorp.

Slaapwel Vava & Mami. Rust zacht. ♥